Οι φοιτητικές εκλογές της 13ης Μαΐου διεξάγονται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για το λαό και τη νεολαία. Σχεδόν 4 μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές της 25ης Γενάρη είναι εμφανής πλέον η πλήρης καταβαράθρωση των μνημονιακών πολιτικών που 5 χρόνια τώρα οδήγησαν στην κοινωνική καταστροφή και την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων και της νεολαίας. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που προέκυψε από τις τελευταίες εκλογές θα εξέφραζε τις τελευταίες ελπίδες του λαού για το τέλος των μνημονίων και την απομάκρυνση από την λιτότητα. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να ορίζει την πολιτική της μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια της ΕΕ και του ευρώ γεγονός που θετει συνεχως νεα
εμποδια σε οποιαδήποτε προσπάθεια υλοποίησης μιας ριζοσπαστικής και φιλολαϊκής πολιτικής προς όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας. Αν και το μνημόνιο έδειξε να φεύγει, τα προηγούμενα χρόνια έστρωσαν το χαλί για την εμπέδωση μιας νέας πραγματικότητας, αυτή της ανεργίας, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, την υποβάθμιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, την καταστροφή του συστήματος υγείας και του «δεν μπορεί να πάει αλλιώς».
Στο μνημονιακό τοπίο, η νεολαία βρεθηκε στη δυσκολοτερη θεση. Συγκεκριμένα, καλείται να ζήσει σε ένα παρόν με μισθούς πείνας, δυσμενείς συνθήκες εργασίας, κυνήγι προσόντων (ECTS, εθνικό πλαίσιο προσόντων…) κ.α. Τώρα περισσότερο από ποτέ, το δίλημμα για εμάς είναι ξεκάθαρο: ή συμβιβαζόμαστε με την υπάρχουσα κατάσταση ή παλεύουμε για ένα διαφορετικό μέλλον. Είναι καθήκον, για τις δυνάμεις της φοιτητικής αριστεράς, το φοιτητικό κίνημα να βγει επιθετικά στο προσκήνιο για να διεκδικήσει όλα όσα του στέρησαν οι προηγούμενες πολιτικές. Είναι αναγκαίο όλοι οι φοιτητές να αποδοκιμάσουν τις δυνάμεις που υπηρετούν τις πολιτικές της λιτότητας και της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, ώστε να ξεπεραστεί η αδράνεια στο εσωτερικό των πανεπιστημίων.
Σε αυτή τη κατεύθυνση, θεωρούμε πως οι φετινές φοιτητικές εκλογές αποτελούν μια κομβική πολιτική μάχη για τις δυνάμεις ριζοσπαστικής- επαναστατικής αριστεράς. Η διαδικασία των φοιτητικών εκλογών χρειάζεται να γίνει μια μαζική και δημοκρατική διαδικασία του φοιτητικού συλλόγου, περνάει μέσα από την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος και την δημιουργία ενός ρεύματος αμφισβήτησης του μονοδρόμου της «σταθερής» και «ασφαλούς» Ευρωπαϊκής πορείας της χώρας.
Στην Ιατρική του ΑΠΘ, συγκεκριμένα, η μεγάλη δύναμη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ παραλύει τις συλλογικές διαδικασίες και αποπολιτικοποιεί τον φοιτητικό σύλλογο. Είναι ο υπερασπιστής της λογικής του «ατομικού δρόμου» και των πιο αντιδραστικών αλλαγών σε βάρος της γενιάς μας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την απομαζικοποίηση των Γενικών Συνελεύσεων, την αδράνεια του φοιτητικού συλλόγου και την πλήρη απομάκρυνση των φοιτητών από την πολιτικοποίηση και τη συλλογικότητα.
Σε αυτό το σημείο είναι ζωτικής σημασίας η ενεργη συμμετοχή ολων των φοιτητών στις ομάδες και στις διαδικασίες του συλλόγου. Μέσα απο τις γενικές συνελέυσεις, τα ανοιχτά διοικητικα συμβούλια και τη συμμετοχη στη διαδικασία των εκλογων δυναμώνουμε το Σύλλογο Φοιτητών Ιατρικής ώστε να τοποθετηθούμε και να δράσουμε πάνω στα προβλήματα της νεολαίας και του πανεπιστημίου. Δυνατός Σύλλογος σημαινει δυνατή φωνή για τους φοιτητές!
Η σχολή μας, όπως και όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια, απειλείται άμεσα από την υποχρηματοδότηση και την στέρηση των φοιτητικών παροχών (στέγαση, σίτιση κλπ). Ταυτόχρονα, με την λήψη του πτυχίου, ο νέος γιατρός θα βρεθεί σε ένα σύστημα υγείας διαλυμένο, σε νοσοκομεία που με τα βίας διατηρούνται ανοιχτά και με τεράστια ποσοστά ανασφάλιστων. Ενω την ίδια στιγμή θα κληθεί να δουλέψει κάτω από αντίξοες συνθήκες, με απλήρωτες εφημερίες και
εξαντλητικά ωράρια. Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο η μετανάστευση αποτελεί μονόδρομο για πολλούς γιατρούς, στερώντας την χώρα από το πιο φρέσκο, ελπιδοφόρο επιστημονικό δυναμικό της. Για να σπάσει αυτός ο φαύλος κύκλος είναι απαραίτητη η καταδίκη αυτών που αποτέλεσαν εγγυητές της μνημονιακής πολιτικής στην παιδεία και την υγεία.
Σε αυτή τη κατάσταση η στάση των υπαρκτών αριστερών δυνάμεων είναι κατώτερη των περιστάσεων. Οι λογικές κομματικής αναπαραγωγής και απομόνωσης αποτελούν τροχοπέδη για την οργάνωση ενός κινήματος αμφισβήτησης του μονόδρομου. Καλλιεργούν την αδράνεια, απομακρύνουν τα μέλη του συλλόγου από τις
πολιτικές διαδικασίες του και αδυνατούν να απαντήσουν στα προβλήματα της συγκυρίας. Ιδιαίτερα στην σχολή μας, είναι αναγκαίο το ξεπέρασμα τέτοιων λογικών που αρνούνται τον διάλογο και την σύμπλευση πάνω στις πραγματικές ανάγκες των νέων.
Αντιλαμβανόμενοι την κρισιμότητα της κατάστασης και αντιστεκόμενοι στην πολιτική βάσει συνήθειας καλούμε τον φοιτητικό σύλλογο να στηρίξει το ψηφοδέλτιο «Μετωπική Πρωτοβουλία Αριστερό Δίκτυο Νεολαίας - ΙΑΣΥ ΕΑΑΚ». Αναγνωρίζουμε την ανάγκη η φοιτητική αριστερά να υπερβεί τον εαυτό της και να κάνει τις αναγκαίες τομές στον τρόπο που κάνει πολιτική. Στη βάση αυτή, η μετωπική πολιτική, είναι η απάντηση απέναντι στον εμμονικό κατακερματισμό των αριστερών δυνάμεων και επιδιώκει τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση αγωνιστών που θέλουν να παλέψουν για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Το ενωτικό εκλογικό κατέβασμα στις φοιτητικές εκλογές είναι επιλογή η οποία στοχεύει στο να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στις δυνάμεις της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ
και την αυταρχική μετάλλαξη του Πανεπιστημίου. Για την ανασυγκρότηση της αριστεράς σε μετωπική-αγωνιστική κατεύθυνση, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, γιατι η ωρα να διεκδικησουμε το μέλλον μας είναι τωρα.
